Η Σχολή της Μαγναύρας

 

H Σχολή της Μαγναύρας

                                        O Φώτιος διδάσκοντας ανάμεσα στους μαθητές του. Ο Πατριάρχης Φώτιος επί θρόνου συζητά με μαθητές του.                                                           Από το χειρόγραφο του Ιωάννη Σκυλίτζη, Εθνική Βιβλιοθήκη Μαδρίτης

    Η  Σχολή της Μαγναύρας ήταν ένα ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης , ένα Πανεπιστήμιο της Μεσαιωνικής Εποχής που λειτούργησε στην Κωνσταντινούπολη την Βυζαντινή εποχή από τα μέσα του  9^ου αιώνα, ( ίδρυση μεταξύ 855  και 867 ) . Είχε τις σχολές της φιλοσοφίας, αστρονομίας, γεωμετρίας και γραμματικής. Η σχολή στεγάζονταν στο παλάτι της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη που το είχε ιδρύσει ο Μέγας Κωνσταντίνος κι από εκεί πήρε το όνομα της. Η σχολή είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με χειρόγραφα που δυστυχώς δεν σώθηκε. Στη Σχολή της Μαγναύρας καλλιεργήθηκαν ιδιαίτερα τα κλασσικά γράμματα .

 

Αντιγραφέας χειρογράφου

   Ο διευθυντής της Σχολής ήταν ο Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός. Ο Λέων ήταν ένας φημισμένος επιστήμονας της εποχής του. Ήταν μάλιστα τόσο διάσημος που ο χαλίφης Μαμούν της Βαγδάτης τον είχε καλέσει να διδάξει στη Βαγδάτη, πριν την ίδρυση της σχολής της Μαγναύρας αλλά αυτός δεν δέχτηκε. Η πρόσκληση αυτή είναι πολύ σημαντική, αν σκεφτούμε το υψηλό επίπεδο στο οποίο είχαν καλλιεργήσει τα μαθηματικά οι Άραβες .Ενδεικτικά αναφέρω ότι ήταν αυτοί που εισήγαγαν την Άλγεβρα και τους αραβικούς αριθμούς. Ο Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός είχε πολλούς μαθητές και μερικοί από αυτούς δίδασκαν στη σχολή της Μαγναύρας.

Εξώφυλλο νεώτερης έκδοσησης της Μυριόβιβλου

   Ένας άλλος σπουδαίος λόγιος της εποχής που δίδαξε στη Μαγναύρα ήταν ο Φώτιος. Ο Φώτιος ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνδρας της εποχής εκείνης. Είχε μεγάλη βιβλιοθήκη με κλασσικά έργα των οποίων ήταν γνώστης και μελετητής. Εκτός από καθηγητής της Σχολής της Μαγναύρας , υπήρξε και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Το πιο σπουδαίο από τα έργα του ήταν η Μυριόβιβλος , όπου εκεί αναλύει και παρουσιάζει 300 έργα της κλασσικής γραμματείας που δεν ήταν γνωστά στους συγχρόνους του.

Νόμισμα με τον Μιχαήλ τον Γ΄και τη μητέρα του Θεοδώρα. 

    Αυτός που οργάνωσε και χρηματοδότησε όμως τη Σχολή ήταν ο καίσαρ Βάρδας. Ο Βάρδας  ήταν θείος του τότε αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ και ικανότατος κυβερνήτης της αυτοκρατορίας. Ο καίσαρ Βάρδας χρηματοδότησε, οργάνωσε και βοήθησε με κάθε τρόπο τη λειτουργία της σχολής. Μάλιστα καθιέρωσε υποτροφίες ώστε  σπουδαστές με μικρότερο εισόδημα να μπορούν να φοιτούν σε αυτήν. 

 

Η δολοφονία του καίσαρα Βάρδα από τον Βασίλειο το Β΄

Ο Προφήτης Έσδρας. Χαρακτηριστική σκηνή εργασίας
βυζαντινού λογίου. Μικρογραφία χειρογράφου της
Λαυρεντιανής Βιβλιοθήκης της Φλωρεντίας

     Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι την εποχή αυτή η ανώτατη μόρφωση απευθυνόταν μόνο σε ευκατάστατους, αν όχι πλούσιους , σπουδαστές εξαιτίας του τεράστιου κόστους της. Μόνο τα χειρόγραφα κόστιζαν μια μικρή περιουσία. Γι’ αυτό και η ύπαρξη βιβλιοθηκών ήταν πολύ σημαντική. Ο μόνος τρόπος που ένας άνθρωπος χωρίς οικονομική ευχέρεια να σπουδάσει ήταν στα μοναστήρια , όπου υπήρχαν πλούσιες βιβλιοθήκες. Για το λόγο αυτό και η ίδρυση της Μαγναύρας κι η ύπαρξη υποτροφιών για τη φοίτηση σ’ αυτήν είναι σημαντική. Γιατί ήταν μια κοσμική σχολή ανώτατης εκπαίδευσης κι έδινε την ευκαιρία σε περισσότερους σπουδαστές να προσεγγίσουν τη γνώση.

EIKONOMAXIA

Εικονομάχοι καλύπτουν
την εικόνα του Χριστού πάνω 
από την πύλη του παλατιού
στην Κωνσταντινούπολη,

    Η Εικονομαχία είναι μια σελίδα της Βυζαντινής ιστορίας που κράτησε περίπου 100 χρόνια, από το726 εώς το 842. Tυπικά πρόκειται για μια διαμάχη ανάμεσα σ' αυτούς που υποστήριζαν τις εικόνες, τους Εικολάτρες  και σ' αυτούς που πολεμούσαν τις εικόνες, τους Εικονομάχους. Και οι δύο χαρακτηρισμοί έχουν δοθεί από τους αντιπάλους στην κάθε ομάδα. Οι Εικονομάχοι υποστήριζαν ότι οι εικόνες πρέπει να βρίσκονται ψηλά ώστε οι πιστοί να μην τις προσκυνούν αλλά μόνο να τις βλέπουν ή ακόμη καλύτερα να μην υπάρχουν καθόλου. Οι Εικονομάχοι θεωρούσαν πως τίποτα δεν πρέπει ν' αλλάξει στη λατρεία των εικόνων και οι πιστοί πρέπει και να τις βλέπουν και να τις προσκυνούν. Η διαφωνία αυτή οδήγησε σε μεγάλη αναταραχή το Βυζάντιο για περίπου έναν αιώνα και με συνέπεια πολλά έργα εκκλησιαστικής τέχνης να καταστραφούν και πολλά μοναστήρια να ερημώσουν.  Τα αίτια όμως της Εικονομαχίας δεν είναι μόνο δογματικά και τόσο επιφανειακά, όπως τίποτα άλλωστε δεν ήταν στο Βυζάντιο. Η περίοδος αυτή είναι μια περίοδος που το Βυζάντιο κινδυνεύει από πολλούς εχθρούς, κυρίως όμως από τους Άραβες, στο Νότο και για το λόγο αυτό βρίσκεται συνέχεια σε πολεμική προετοιμασία. Με βάση αυτό ας εξετάσουμε τους τρεις βασικούς λόγους που οδήγησαν στην Εικονομαχία.  

ςΙ.Μ. Σίμωνος Πέτρας

    Ο πρώτος και σπουδαιότερος λόγος της Εικονομαχίας ήταν η προσπάθεια του Κράτους, του Αυτοκράτορα να ελέγξει την Εκκλησία που στα χρόνια αυτά είχε αποκτήσει τεράστια δύναμη. Σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα η θρησκεία , η Εκκλησία και τα μοναστήρια παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Ο Μεσαίωνας είναι μια εποχή χωρίς ίντερνετ, χωρίς τηλεόραση, χωρίς εφημερίδες, χωρίς βιβλία , χωρίς δημόσια σχολεία. Οι πηγές πληροφόρησης και κουλτούρας των απλών ανθρώπων είναι η προφορική παράδοση και η Εκκλησία. Επίσης,  τα μοναστήρια αποκτούν τεράστια δύναμη και αποδυναμώνουν το κράτος από τα έσοδα από τους φόρους  και από στρατιώτες. Αυτό γίνεται γιατί πολλοί αγρότες γράφουν τα χωράφια τους στο κοντινό μοναστήρι με σκοπό να μην πληρώνουν φόρους και γίνονται κι οι ίδιοι μοναχοί για να αποφύγουν τη στράτευση. Ο Αυτοκράτορας δεν μπορεί να ανεχθεί αυτή την κατάσταση και προσπαθεί να μειώσει τη δύναμη των μοναστηριών και της Εκκλησίας. Ο τρόπος για να το κάνει αυτό είναι να περιορίσει τη δύναμη των μοναστηριών που συνδέεται με τις θαυματουργές εικόνες και τα κειμήλια . Με το να απαγορεύσει την προσκύνηση των εικόνων αφαιρεί από τα μοναστήρια ένα τεράστιο όπλο επιρροής και φυσικά και μια πηγή εσόδων. 

Ιερόν Μανδήλιον

  Έτσι ερχόμαστε στη δεύτερη αιτία της Εικονομαχίας , τις υπερβολές στην λατρεία των εικόνων και τις δεισιδαιμονίες .  Η παράδοση των "αχεριοποίητων" εικόνων, εικόνων που δε φτιάχτηκαν από ανθρώπινο χέρι, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα από τους εικονομάχους. Τέτοια εικόνα θεωρούνταν το Ιερόν Μανδήλιον. Κυρίως, όμως, την εποχή αυτή οι ιστορίες για θαυματουργές εικόνες, ιερά κειμήλια και λείψανα αγίων βρίσκονται σε έξαρση. Υπάρχουν επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται την πίστη των απλών ανθρώπων και τους αποσπούν τεράστια ποσά εμπορευόμενοι τις ελπίδες τους. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει δημόσια υγεία , υπάρχουν κάποιοι , και μοναχοί, που πουλούν τη μπογιά των θαυματουργών εικόνων για φάρμακο στους άρρωστους, το κομμάτι από το ύφασμα που καλύπτει τα λείψανα των αγίων για φυλακτό και κομμάτια από Τίμιο Ξύλο για προστασία. Όλα αυτά σε τιμές εξωφρενικές εκμεταλλευόμενοι την πίστη και την αμάθεια των ανθρώπων. Σύμφωνα με συγγραφείς της εποχής, αν συγκεντρωνόταν όλο το Τίμιο Ξύλο από το Σταυρό του Χριστού που υπήρχε στο Βυζάντιο εκείνη την εποχή θα φτιαχνόταν δυο τρία καράβια . Επίσης,  Ο Αυτοκράτορας , λοιπόν, θέλει να περιορίσει αυτά τα φαινόμενα  που πλησιάζουν στην ειδωλολατρεία και καμία σχέση δεν έχουν με τη χριστιανική πίστη. Μια σειρά από γεγονότα ενισχύουν την άποψη ότι ο Θεός είναι θυμωμένος με όλες αυτές τις δεισιδαιμονίες και θέλει να πάψουν. Το πρώτο γεγονός που υποτίθεται ήταν τέτοιο σημάδι είναι η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας μετά από πάρα πολλούς αιώνες που ήταν ανενεργό. 

  Ο τρίτος λόγος που οδήγησε στην Εικονομαχία είναι η προσπάθεια που κάνουν  οι αυτοκράτορες να υποστηρίξουν τους πληθυσμούς που ζούσαν στο Ανατολικό κομμάτι της Αυτοκρατορίας , στη Μικρά Ασία και που κινδύνευαν κυρίως από τους Άραβες. Την εποχή αυτή ολόκληρες περιοχές αποκόπτονται από το Βυζάντιο και πηγαίνουν με το μέρος των Αράβων, γιατί οι πληθυσμοί τους είναι δυσαρεστημένοι από την κεντρική εξουσία της Κωνσταντινούπολης. Ο αυτοκράτορας για να υποστηρίξει τους πληθυσμούς αυτούς παίρνει το μέρος τους στο θέμα των εικόνων. Οι περιοχές αυτές είχαν μια εκκλησιαστική παράδοση που δεν συμπαθούσε τις εικόνες αλλά προτιμούσαν τα σύμβολα , όπως το Σταυρό, το Χριστόγραμμα και άλλα και τη διακόσμηση με φυτικό και ζωικό διάκοσμο, όπως η Άμπελος ή ο Αμνός. Έτσι ο αυτοκράτορας ενισχύει την παράδοση αυτή σε βάρος της αποτύπωσης των εικόνων για να γίνει αρεστός στους πληθυσμούς στην ανατολική πλευρά της αυτοκρατορίας. Άλλωστε και οι Ίσαυροι που κυβερνούν το Βυζάντιο έχουν και οι ίδιοι καταγωγή από τη Συρία. 

    Η Εικονομαχία ξεκίνησε όταν ο αυτοκράτορας Λέοντας ο Γ΄ ο Ισαυρος διέταξε να ασβεστώσουν την εικόνα του Χριστού από την κεντρική πύλη του παλατιού της Κωνσταντινούπολης και στη θέση της εικόνας του Χριστού να βάλουν ένα Σταυρό και μια επιγραφή. Η Εικονομαχία τελείωσε το 842 με νίκη των Εικονολατρών και αναστήλωση των εικόνων. Αυτό έγινε το 842 από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα, όχι τη γυναίκα του Ιουστινιανού.  Η αναστήλωση των εικόνων γιορτάζεται από την εκκλησία την Κυριακή της Ορθοδοξίας , την πρώτη Κυριακής της Σαρακοστής με πανηγυρικό τρόπο. 

Η Αναστήλωση των Εικόνων

Βυζαντινή ή Ρωμαϊκή; Σε τι διαφέρει η Ρώμη από το Βυζάντιο;

    ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ Η ΡΩΜΑΙΚΗ;            Ποιος όρος είναι πιο σωστός;                    Σε τι διαφέρει η Ρώμη από το Βυζάντιο;    

    Το μεσαιωνικό κομμάτι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι γνωστό ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Πολλοί όμως , κυρίως στις αγγλοσαξονικές χώρες προτιμούν τον όρο Ρωμαϊκή. Ποιος από τους δύο όρους  είναι πιο σωστός;

      Ρωμαίική Αυτοκρατορία, Ρωμανία, Ρωμαίος Αυτοκράτορας, Ρωμαίοι , Ρωμιοί είναι οι όροι που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι εκείνοι την εποχή, για να περιγράψουν τον εαυτό τους. Μάλιστα , ήταν πάρα πολύ περήφανοι γιατί θεωρούσαν ότι ήταν οι μόνοι φυσικοί κληρονόμοι της Ρώμης κι οι μόνοι που δικαιούνταν αυτό τον τίτλο . ΟΙ ξένοι λαοί της εποχής τους αναγνώριζαν αυτό το δικαίωμα , έστω κι αν συχνά το αμφισβητούσαν.

 Βυζαντινή Αυτοκρατορία είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά τον 18^ο αιώνα με σκοπό να περιγράψει τη μεσαιωνική  Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ποτέ οι ίδιοι οι Βυζαντινοί δεν ονόμασαν τους εαυτούς τους Βυζαντινούς. Ο όρος όμως αυτός έχει ένα πλεονέκτημα ανυπέρβλητο, διαχωρίζει ξεκάθαρα τα δύο κράτη με το ίδιο όνομα, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το αρχαίο από το μεσαιωνικό. Κι αυτή η διάκριση , κατά τη γνώμη μου,  είναι απαραίτητη κι αδιαμφισβήτητη. Για το λόγο αυτό προτιμώ τον  όρο « Βυζαντινός» και «Βυζάντιο΄», γιατί ταυτόχρονα σημαίνει όλους αυτούς τους λόγους που ξεχωρίζουν το ένα κράτος από το άλλο.

Είναι απαραίτητο, όμως να εξετάσουμε ποιοι είναι οι παράγοντες που κάνουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία τόσο διαφορετική από την προϋπάρχουσα Ρωμαϊκή.   Πρώτος παράγοντας διάκρισης είναι , όπως αναφέραμε ήδη, το χρονικό κομμάτι. Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι το κομμάτι που ανήκει στην Αρχαία Ιστορία και Βυζαντινή αυτό που ανήκει στην Μεσαιωνική, 330 – 1453 .

Δεύτερος παράγοντας, είναι η ελληνική γλώσσα κι ο πολιτισμός. Ενώ η Ρώμη είχε το δικό της πολιτισμό και ως επίσημε γλώσσα της τα λατινικά, το Βυζάντιο υιοθετεί από πολύ νωρίς την ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα παράλληλα με τα λατινικά και όσο περνάει ο καιρός γίνεται η μόνη επίσημη γλώσσα του κράτους. Ο Ιουστινιανός εκδίδει τις Νεαρές ήδη από το  534 κυρίως στα ελληνικά  , ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης απαντάει στον Μωάμεθ μόνο στα ελληνικά αλλά ως  «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων». Τα ελληνικά , άλλωστε, ήδη από τα ελληνιστικά χρόνια, μετά τον Μέγα Αλέξανδρο ήταν η διεθνής γλώσσα της Ανατολής, όπως φαίνεται και από το ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν από Εβραίους συγγραφείς στα ελληνικά, για να διαδοθούν ευκολότερα. Επίσης, η ελληνική λογοτεχνική και φιλοσοφική σκέψη διατηρούνται και καλλιεργούνται σε όλο το Βυζάντιο, έστω και σε ιδιαίτερη μορφή.

    Τρίτος και σημαντικότερος παράγοντας διαχωρισμού των δύο εποχών είναι ο Χριστιανισμός. Η
Χριστιανική Θρησκεία επηρέασε πάρα πολύ τη ζωή των ανθρώπων στη διάρκεια των 11 αιώνων που κράτησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Χριστιανισμός κυριάρχησε όχι μόνο στη θρησκευτική ζωή αλλά και στην πολιτική, έγινε το μέσο που ο άνθρωπος του Μεσαίωνα εξέφρασε τις πολιτικές του απόψεις και τις πολιτικές του επιθυμίες. Τα σπουδαιότερα πολιτικά γεγονότα της εποχής αυτής είναι συνδυασμένα με τη θρησκευτική κι εκκλησιαστική ζωή, ή έχουν μια θρησκευτική επίφαση . Γενικά, η θρησκεία στο Μεσαίωνα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων.

Ο συνδυασμός Χριστιανισμού κι Ελληνικού πολιτισμού δημιούργησαν ένα μείγμα που λειτούργησε ως συνεκτικός δεσμός για τους λαούς που ζούσαν στην αυτοκρατορία. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι στο Βυζαντινό κράτος ήταν πολυπολιτισμικό και ζούσαν σε αυτό πολλοί λαοί, Έλληνες, Σλάβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Αλβανοί, Αρμένιοι και άλλοι που άλλαζαν συχνά. Για όλους αυτούς τους λαούς , η ελληνοχριστιανική κουλτούρα ήταν αυτό που τους κρατούσε ενωμένους και τους έδινε μια διαφορετική κι ενιαία ταυτότητα. Ήταν Ρωμαίοι και στο Μεσαίωνα αυτό σημαίνει Χριστιανοί, που μιλούσαν και ελληνικά και συμμετείχαν στον πολιτισμό αυτό που είχε κι ελληνικές ρίζες. Είναι σωστό όμως να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει πουθενά καμία απόδειξη ότι οι Έλληνες ήταν ανώτεροι από τους άλλους λαούς στα όρια της αυτοκρατορίας.

Οι τρεις λοιπόν αυτοί παράγοντες,  χρονική διάρκεια κατά το Μεσαίωνα, ο Χριστιανισμός, ο ελληνικός πολιτισμός δίνουν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 330 μ.Χ. και μετά ένα μοναδικό χαρακτήρα που μας επιτρέπει να μιλάμε για ένα διαφορετικό κράτος από το παλιό της Ρώμης, μας επιτρέπει να μιλάμε για το ΒΥΖΑΝΤΙΟ.

  Πηγές εικόνων : Ε. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (ebooks.edu.gr)

Το υλικό - Διαπολιτισμική εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (museduc.gr)

Μέγας Κωνσταντίνoς - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

Byzantine or Roman Empire?

BYZANTINE 

OR

 ROMAN?    

Which term is the  correct one? 

Which are the differences between Rome and Byzantium?

    The medieval part of Roman Empire is known as Byzantine Empire. But the term Roman Empire is also popular, mostly among English speaking countries. Which one of these terms is the most accurate?Roman Empire, Roman Emperor, Romans, Romania, Ρωμιοί are some of the terms that the people of those years were using in order to describe themselves. Actually, they used to consider themselves as the only ones entitled to use this term – title, as they considered themselves as the natural inheritors of the Roman Empire. The other countries accepted this priority in using the title, although they often didn’t agree.

Byzantine Empire is a term first used during the 18th century in order to describe the medieval Roman Empire. This term was never used by the Byzantines themselves. Nevertheless, this term has a clear advantage. This advantage is that it distinguishes clearly the two states, the ancient from the medieval. This distinction is essential, in my opinion, and for this reason I personally prefer it. This term signifies in the same time all the reasons that make the medieval Roman empire a unique state.

Let’s check which are the factors that give to Byzantium his unique character. These reasons are three.

First of all, an obvious factor is the existence of the second state during Middle Ages, 330 A.D – 1453 A.D. and not during Antiquity0

   

Second factor is the Greek language and culture. Despite Rome having its own language, Latin and culture, Byzantium adopts really early the Greek language as the official one of the state and spoken of the majority of its residences. Justinian published his new laws, “The young ones” , Nεαραί, in Greek on 534 A.D. . On 1453 Constantine XI  , Palaioologos answers to the sultan Mohamed II before the Fall of Constantinople just in Greek, while he calls himself “Emperor of the Romans”. The Greek language was the international language of the whole East since the Hellenistic Years, the New Testimony is written in Greek by Jewish authors. What’s more, Greek literature and philosophy were cultivated and conserved during the whole period of Byzantine Era, even in a peculiar form. 

The third and most important factor that differentiates Rome from Byzantium is Christianity. The Christian Religion effected very much the life of the people of Middle Ages. Christianity dominated not only in the religious field but also in the political field. Through religion the medieval people expressed also their political will and opinion. The most important political events of the Byzantine Era have to do with the Christian Church and Religion. Religion was, generally, a factor which had a huge impact in people’s lives during Middle Ages. 

The combination of Christianity and Greek civilization produced a new culture which became the connecting tissue between the people and the nationalities existing in the Empire. We should never forget that Byzantine Empire was a multicultural state including a big number of nations, Armenians, Greeks, Slabs, Albanians, Bulgarians and many others. The Christian – Greek culture was keeping all these populations united and it gave them their unique identity. In the same time, we should never consider in any way the Greek populations were superiors than the other ones of the Empire.

 All the above factors gave to the Roman Empire from 330 A.D. till 1453 A.D. its unique character, the duration during the Middle Ages, Christianity and the Greek- Christian culture.  A character so different than the older one of Rome, that we are allowed to talk about the glory of BYZANTIUM. 

Resources of images : Μέγας Κωνσταντίνoς - Βικιπαίδεια (wikipedia.org), ΙΣΤΟΡΙΑ Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ - ΣΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ (ebooks.edu.gr), Το υλικό - Διαπολιτισμική εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (museduc.gr)

Byzantine Empire and Byzantine Era. When exactly did it begin and end?

When exactly is the "Byzantine" Era? Definition and timeline

The main topic of this blog is the Byzantine Era and the Byzantine Empire. So it's good to make it clear from the very beginning what we mean by these terms.

The Byzantine History is the history of the Roman Empire in Middle Ages. Precisely from 330 AD. till
1453 AD.     

In the year 330 the Roman Emperor Constantine I , or Constantine the Great moved the capital of the Roman State from Rome, in Italy to New Rome, Constantinopole, the new city he had just built  and to which he had given his own name. 

   

This new capital was built at the meeting point of  Europe and Asia ,at the same spot where a small city existed since the 6th B.C . century, the city of Byzantium, a colony of the ancient Greek city of Megara. This older city , built at the spot where Europe meets Asia and Constantine decided to place his capital , gave the name to the whole period of medieval Roman History. Byzantium. Ι would like to clarify here that the terms Byzantine Empire and Byzantine State are new, used just by the modern historians to express the medieval part of Roman Empire. The people of those times were using the term Roman for describing the empire, the emperor, the citizens, the law, the state etc.       

                                                    

 

On Tuesday the 29th of May of 1453, while Emperor is Constantine XI Palaiologos, the Fall of Constantinople happens.Constantinopole, the "City" gets occupied by the Ottoman Turks under the leadership of Sultan Mehmet II. At this point the Byzantine Empire stops existing for good and Constantinopole becomes the capital of the Ottoman State.

Both of these time milestones of Byzantine History have to do with Constantinople and there is the coincidence that the Byzantine History begins and ends with two emperors with the same name,  Constantine, Constantine I or Constantine the Great and Constantine XI Palaiologos.                                          It's very rare for a historic period to have so clear time limits . But it's good to keep in mind that the changes which guided from the one situation to the other, from Roman to Byzantine Empire, took place during two or three centuries. The above time limits that we use are more useful as milestones for the historic research and study. 

Resources. All images come from the books Το υλικό - Διαπολιτισμική εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (museduc.gr)

Πότε ακριβώς είναι  η Βυζαντινή Εποχή: Ορισμός και χρονικά όρια.

  Το κύριο θέμα αυτού του μπλογκ είναι η Βυζαντινή αυτοκρατορία και η Βυζαντινή εποχή γι αυτό καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τους όρους αυτούς. 

Βυζαντινή Ιστορία είναι η ιστορία του Ρωμαϊκού Κράτους κατά τα Μεσαιαωνικά χρόνια, συγκεκριμένα από το Μάρτιος του 330 μ>Χ ως την Τρίτη 29 Μαϊου 1453. 

   

Το 330 ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Α΄, ο οποίος έγινε μετά γνωστός ως Μέγας Κωνσταντίνος,  μετέφερε την πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού Κράτους από τη Ρώμη στη Νέα Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη., την καινούργια πόλη που είχε χτίσει και στην οποία είχε δώσει το όνομά του.

 

 Η καινούργια πρωτεύουσα ήταν χτισμένη στη συμβολή της Ευρώπης και της Ασίας, στο σημείου όπου υπήρχε ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα περίπου η αποικία των Μεγάρων, το Βυζάντιο. Αυτή η παλιότερη πόλη χτισμένη στο σημείο που συναντά η Ευρώπη την Ασία και όπου ο Κωνσταντίνος επέλεξε να χτίσει την πρωτεύουσα του, έδωσε το όνομα της σε όλη την περίοδο της Μεσαιωνικής Ρωμαϊκής Ιστορίας. Το Βυζάντιο. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω εδώ ότι οι όροι Βυζαντινή Αυτοκρατορία και Βυζαντινό Κράτος είναι όροι που χρησιμοποιήθηκαν από τους σύγχρονους ιστορικούς , για να εκφράσουν το μεσαιωνικό κομμάτι της Ρωμαϊκής Ιστορίας . Οι ίδιοι οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους, το κράτος τους Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι ο αυτοκράτορας ήταν ο Αυτοκράτορας των Ρωμαίων. Το ΄ίδιο συνέβαινε και για οτιδήποτε, τους νόμους, την αυτοκρατορία κτλ. 

   

Την Τρίτη 29 Μαϊου 1453 , ενώ αυτοκράτορας είναι ο Κωνσταντίνος ο ΙΑ΄ (11ος) ο Παλαιολόγος, γίνεται η Άλωση της Κωνσταντινούπολης/ Η Πόλη καταλαμβάνεται  από τους Οθωμανούς Τούρκους υπό την ηγεσία του Μωάμεθ του Β΄ . Στο σημείο αυτό η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σταματάει να υπάρχει για πάντα και η Κωνσταντινούπολη γίνεται η πρωτεύουσα του Οθωμανικού Κράτους. 

   Παρατηρεί κανείς ότι και τα δύο χρονικά όρια της Βυζαντινής Ιστορίας έχουν να κάνουν με την Κωνσταντινούπολη και υπάρχει και η σύμπτωση ότι η Βυζαντινή εποχή αρχίζει και τελειώνει με έναν αυτοκράτορα με το όνομα Κωνσταντίνος. 

   Είναι πολύ σπάνιο τα χρονικά όρια μιας εποχής να είναι τόσο συγκεκριμένα και καθαρά. Βέβαια, είναι καλό να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι οι αλλαγές που οδήγησαν από την μία κατάσταση στην άλλη, από τη Βυζαντινή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , πραγματοποιήθηκαν σε δύο με τρεις αιώνες. Τα παραπάνω χρονικά όρια χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μελέτη της ιστορίας και την ιστορική έρευνα. 

  Πηγές. Εικόνες : Όλες οι εικόνες προέρχονται από το παρακάτω βιβλίο 

Το υλικό - Διαπολιτισμική εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (museduc.gr)